سمیه رشیدی، زندانی سیاسی ۴۲ ساله که در زندان قرچک ورامین نگهداری می‌شد، بر اثر بی‌توجهی درمانی به کما رفت و چند روز بعد در بیمارستان مفتح تهران جان باخت. برخی کاربران این رویداد را، که پیش از این بارها در زندان‌های جمهوری اسلامی سابقه داشته، «قتل حکومتی» دانسته‌اند.
سمیه رشیدی زاده ۱۳۶۲، ششم اردیبهشت ۱۴۰۴ خورشیدی «به دلیل شعارنویسی» با توسل به خشونت و به گفته منابع آگاه با «مشت و لگد و کوبیدن سرش به دیوار» بازداشت شده بود. خانواده و هم‌بندی‌های او بارها نسبت به وضعیت جسمی‌اش، سردردهای شدید، و تشنج‌های مکرر او هشدار داده و درخواست رسیدگی پزشکی کرده بودند، اما به گفته منابع آگاه، مقامات زندان قرچک علائم بیماری این زندانی سیاسی را «تمارض» خوانده و به تجویز داروهای اعصاب بسنده کرده بودند.
جان باختن سمیه رشیدی، دختر جوان مخالف جمهوری اسلامی، در سومین سالگرد کشته شدن مهسا امینی تحت بازداشت نیروی انتظامی، که توجه شهروندان را در رسانه‌های اجتماعی به خود جلب کرده، نخستین مورد از نقض حق درمان زندانیان و کشته شدن آنان تحت شکنجه و بی‌توجهی پزشکی نیست.
امید میرصیافی، اکبر محمدی، زهرا کاظمی، ستار بهشتی، هدی صابر، خسرو جمالی‌فر، وحید صیادنصیری، علیرضا شیرمحمدعلی، زهرا بنی‌یعقوب، محسن روح‌الامینی، محمد کامرانی، امیر جوادی‌فر، بهنام محجوبی، ساسان نیک‌نفس، شاهین ناصری، بکتاش آبتین، و جواد روحی، تنها تنی چند از زندانیان سیاسی هستند که در سال‌های گذشته بر اثر شکنجه و یا محرومیت از حق درمان در زندان‌های مختلف جمهوری اسلامی کشته شده‌اند. و بی‌شمار زندانیان عادی که با پنهان‌کاری‌های این حکومت ناقض حقوق بشر، در سکوت و بی‌خبری یا اهمال مقامات سازمان زندان‌ها در رسیدگی درمانی، جان خود را از دست داده‌اند.
مسئولیت جان زندانیان و بازداشت‌شدگان به عهده سازمان زندان‌ها، قوه قضاییه و ضابطان آن است، اما مرگ در بازداشت بر اثر شکنجه و یا کوتاهی در درمان، بارها در زندان‌های جمهوری اسلامی تکرار شده است.
سمیه رشیدی، زندانی سیاسی ۴۲ ساله که در زندان قرچک ورامین نگهداری می‌شد، بر اثر بی‌توجهی درمانی به کما رفت و چند روز بعد در بیمارستان مفتح تهران جان باخت. برخی کاربران این رویداد را، که پیش از این بارها در زندان‌های جمهوری اسلامی سابقه داشته، «قتل حکومتی» دانسته‌اند.
سمیه رشیدی زاده ۱۳۶۲، ششم اردیبهشت ۱۴۰۴ خورشیدی «به دلیل شعارنویسی» با توسل به خشونت و به گفته منابع آگاه با «مشت و لگد و کوبیدن سرش به دیوار» بازداشت شده بود. خانواده و هم‌بندی‌های او بارها نسبت به وضعیت جسمی‌اش، سردردهای شدید، و تشنج‌های مکرر او هشدار داده و درخواست رسیدگی پزشکی کرده بودند، اما به گفته منابع آگاه، مقامات زندان قرچک علائم بیماری این زندانی سیاسی را «تمارض» خوانده و به تجویز داروهای اعصاب بسنده کرده بودند.
جان باختن سمیه رشیدی، دختر جوان مخالف جمهوری اسلامی، در سومین سالگرد کشته شدن مهسا امینی تحت بازداشت نیروی انتظامی، که توجه شهروندان را در رسانه‌های اجتماعی به خود جلب کرده، نخستین مورد از نقض حق درمان زندانیان و کشته شدن آنان تحت شکنجه و بی‌توجهی پزشکی نیست.
امید میرصیافی، اکبر محمدی، زهرا کاظمی، ستار بهشتی، هدی صابر، خسرو جمالی‌فر، وحید صیادنصیری، علیرضا شیرمحمدعلی، زهرا بنی‌یعقوب، محسن روح‌الامینی، محمد کامرانی، امیر جوادی‌فر، بهنام محجوبی، ساسان نیک‌نفس، شاهین ناصری، بکتاش آبتین، و جواد روحی، تنها تنی چند از زندانیان سیاسی هستند که در سال‌های گذشته بر اثر شکنجه و یا محرومیت از حق درمان در زندان‌های مختلف جمهوری اسلامی کشته شده‌اند. و بی‌شمار زندانیان عادی که با پنهان‌کاری‌های این حکومت ناقض حقوق بشر، در سکوت و بی‌خبری یا اهمال مقامات سازمان زندان‌ها در رسیدگی درمانی، جان خود را از دست داده‌اند.
مسئولیت جان زندانیان و بازداشت‌شدگان به عهده سازمان زندان‌ها، قوه قضاییه و ضابطان آن است، اما مرگ در بازداشت بر اثر شکنجه و یا کوتاهی در درمان، بارها در زندان‌های جمهوری اسلامی تکرار شده است.
صدای آمریکا – جمعه ۴ مهر ۱۴۰۴
source https://aghvam.bashariyat.org/?p=107464
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر