بهنام محجوبی نظام آبادی درویش گنابادی که به بصورت اجباری با بدن نیمه فلج بجای بیمارستان به تیمارستان منتقل شد، از امروز سه شنبه ۸ مهر اعلام اعتصاب غذا کرد.
به گزارش کانون حقوق بشری نه به زندان نه به اعدام، به نقل از حقوق بشر ایران، بهنام محجوبی نظام آبادی که از روز یکشنبه ۶مهر ۹۹ بخاطر وخامت حالش بجای انتقال به مرکز درمانی او را بالاجبار به تیمارستان امین آباد منتقل کرده اند اعلام اعتصاب غذا کرد.
یک منبع مطلع در اینباره گفته است: «در حالی که ۲ روز پیش مسئولان زندان اوین ادعا کرده بودند بهنام محجوبی را برای درمان بیماری اش به بیمارستان منتقل می کنند اما در کمال ناباوری خانواده این زندانی عقیدتی متوجه شدند که آنها در اقدامی غیرقانونی و به قصد اعمال فشار روحی بیشتر برای اقرار گیری از این درویش گنابادی وی را بصورت اجباری به تیمارستان امین آباد که محل نگهداری بیماران اعصاب و روان شدید هست منتقل کردند. حتی پزشک تیمارستان امین آباد به درویش گنابادی اعلام کرده که به دستور قاضی او را به این تیمارستان منتقل کردند و بهنام هم پس از این گفتگو اعلام اعتصاب غذا کرد».
گزارشات رسیده حاکی است تزریقات مشکوکی نیز بر روی این زندانی انجام شده است.
صالحه حسینی همسر بهنام محجوبی در یک نامه سرگشاده نسبت به انتقال اجباری همسرش به تیمارستان امین آباد اعتراض کرده و از جمله گفته است: «همسرم را در حالی که به خاطر قطع داروهایش، نیمی از بدنش فلج شده، به «امین آباد» منتقل کرده‌اند. چرا؟ چرا داروهایش را به او ندادید؟ ما که هر ماه خودمان داروها را تهیه کردیم؛ در حالی که تهیه و ارائه داروهایش وظیفه شما بود».
صالحه حسینی همچنین نوشته است: «روز شنبه ۵ مهر، بهنام به دلیل عدم ارائه داروهایش توسط زندان، دچار تشنج شد و زمین خورد و نیمی از بدنش فلج شد. او را به بهداری منتقل کردند و ابتدا گفتند به بخش مغز و اعصاب بیمارستان رازی فرستاده خواهد شد. اما ناگهان خودش خبر داد که او را در بخش «ابوریحان» تیمارستان «امین آباد» نگهداری می‌کنند».
همسر بهنام محجوبی افزود:« من صالحه حسینی، طی این نامه سرگشاده از مقامات قضایی می‌خواهم تا هرچه سریع‌تر همسرم را از «امین آباد» خارج کنند و داروهایش را در اختیارش قرار دهند. مقامات قضایی مسئولیت دارند تا بهنام را به پزشکی قانونی ببرند تا مشخص شود که او تحمل حبس ندارد.بار دیگر تاکید می‌کنم که جان بهنام در خطر است و از همه کسانی‌که صدای من را می‌شنوند، درخواست کمک دارم».
یک منبع مطلع در رابطه با وضعیت آقای محجوبی به حقوق بشر ایران گفته بود: «بهنام محجوبی از روز اول حبس با توجه به تاکیدات بسیار از سوی پزشک متخصص اعلام شده بود که قادر به تحمل حبس نیست و مدارک کاملی از شرح بیماری مغز و اعصاب و تشنج این زندانی عقیدتی برای مسئولان قضائی و امین وزیری، دادیار ناظر بر زندانیان سیاسی ارسال کردند اما در عین بی توجهی مسئولان قضائی و دادستانی این درویش گنابادی برای تحمل حبس بازداشت و پس از انتقال به زندان اوین برای تحمل حبس در پی محرومیت از چکاب هفتگی برای کنترل بیماری با علائم هشدار دهنده حاد از قبیل بی حسی دست چپ و تشنج های چندین باره در طی شبانه روز مواجه شد.
روز یکشنبه ۶ مهر وضعیت این زندانی عقیدتی و درویش گنابادی محبوس در اندرزگاه ۸ سالن ۹ زندان اوین بر اثر بی توجهی مسئولان زندان اوین وخیم شد، وی برای اعزام به مرکز درمانی تخصصی قادر به حرکت دادن دست چپ خود نبود و همچنین با تشنج های پی در پی مواجه شده بود. مسئولان زندان در یک عمل جنایتکارانه دیگر، اوین وی را بصورت اورژانس به جای بیمارستان به تیمارستان اعزام کردند.
بهنام محجوبی، در حالی تحمل حبس تعزیری ۲ ساله خود است.
یادآوری میکنیم بهنام محجوبی پیش از این نیز در تاریخ ۹ مرداد ماه ۱۳۹۹ در اعتراض به محرومیت از حق درمان و ممانعت مسئولان زندان اوین از دسترسی وی به داروهای بیماریش اعتصاب غذا کرد و در تاریخ ۱۱ مرداد ماه ۱۳۹۹ با وعده مسئولان مبنی بر پیگیری خواسته هایش به اعتصاب غذای خود پایان داد.
متن کامل نامه صالحه حسینی همسر بهنام محجوبی:
باسلام
«من صالحه حسینی، همسر بهنام محجوبی، درباره نگرانی از وضعیت جسمانی و بیماری همسرم این دومین نامه ای است که می‌نویسم. یک ماه پیش اولین نامه ام را نوشتم که زندان در ارائه داروهای خاص همسرم کوتاهی می‌کند و هشدار داده بودم که عدم مصرف داروهای بهنام، باعث می‌شود که جسم او از کار بیفتد.
یک ماه پیش نوشتم که پزشک زندان اوین همسرم را تهدید کرده است که باید به جای داروهایش، قرص‌های خواب بخورد و اگر به دستور پزشک توجه نکند، او را به « امین آباد » منتقل می‌کنند. اما در این مدت نه داروهایش را به او دادند و نه حتی به ابتلایش به کرونا توجهی کردند.
حالا بعد از یک ماه نامه می‌نویسم تا بگویم که همسرم را در حالی که به خاطر قطع داروهایش، نیمی از بدنش فلج شده، به «امین آباد» منتقل کرده‌اند. چرا؟ چرا داروهایش را به او ندادید؟ ما که هر ماه خودمان داروها را تهیه کردیم؛ در حالی که تهیه و ارائه داروهایش وظیفه شما بود.
طبق توصیه پزشک معالج بهنام در خارج از زندان، مصرف داروهای بیماری‌اش که «اختلال پنیک» تشخیص داده شده، با داروهای خواب آور تداخل دارد و می‌تواند باعث بروز خطر جسمانی برای او شود. این مساله را هم به زندان اعلام کردیم. اما هیچ توجهی نکردند و هر شب به او ۱۴ تا ۱۷ قرص خواب دادند تا ناگهان نصف بدنش از کار افتاد.
روز شنبه ۵ مهر، بهنام به دلیل عدم ارائه داروهایش توسط زندان، دچار تشنج شد و زمین خورد و نیمی از بدنش فلج شد. او را به بهداری منتقل کردند و ابتدا گفتند به بخش مغز و اعصاب بیمارستان رازی فرستاده خواهد شد. اما ناگهان خودش خبر داد که او را در بخش «ابوریحان» تیمارستان «امین آباد» نگهداری می‌کنند.
ما حتی نمی‌دانیم در تیمارستان چه داروهایی برای او تجویز کرده‌اند. نمی‌دانیم با بهنام چه می‌کنند. به هم‌بندی‌های بهنام گفته‌اند که او به درخواست خود به تیمارستان منتقل شده است.
آخر کدام انسان عاقلی به خواست خود، دیوانه‌خانه می‌رود؟
یک ماه پیش در نخستین نامه سرگشاده‌ام نوشتم که من از این همه بی‌عدالتی به صدا درآمده‌ام و جمهوری اسلامی را مسئول جان همسرم می‌دانم.
من صالحه حسینی، طی این نامه سرگشاده از مقامات قضایی می‌خواهم تا هرچه سریع‌تر همسرم را از «امین آباد» خارج کنند و داروهایش را در اختیارش قرار دهند. مقامات قضایی مسئولیت دارند تا بهنام را به پزشکی قانونی ببرند تا مشخص شود که او تحمل حبس ندارد.
بار دیگر تاکید می‌کنم که جان بهنام در خطر است و از همه کسانی‌که صدای من را می‌شنوند، درخواست کمک دارم.
صالحه حسینی / همسر بهنام محجوبی / ۸ مهر ماه ۱۳۹۹
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر